Za zobowiązania wynikające z emisji obligacji, ich emitent odpowiada całym majątkiem i w tym sensie wszystkie obligacje są zabezpieczone. Emitenci obligacji o najwyższej klasie bezpieczeństwa najczęściej na tym poprzestają – inwestorzy nie oczekują od nich ustanawiania żadnych dodatkowych zabezpieczeń.

Ze względu na sposób obliczania oprocentowania, obligacje dzielimy na te o stałym lub o zmiennym oprocentowaniu. Występują jeszcze obligacje zerokupowane, są one jednak rzadkością spośród ofert pierwotnych dostępnych dla inwestorów indywidualnych.

Polskie prawo, a dokładniej ustawa o ofercie publicznej, której aktualna wersja obowiązuje od kwietnia 2013 r. (od tej pory była nowelizacja) zezwala na przeprowadzenie emisji obligacji w dwóch zasadniczych trybach – publicznym i niepublicznym ( tzw. prywatnym).
 

Dla inwestorów, którzy tabelę z notowaniami obligacji na rynku wtórnym oglądają po raz pierwszy, jej wygląd może wydawać się zaskakujący. Inaczej niż w przypadku notowań akcji, większość obligacji wycenianych jest bowiem z grubsza po pozornie tej samej cenie.

W przypadku obligacji mamy do czynienia z rozwiązaniami podatkowymi, które stanowią mieszankę rozwiązań znanych w przypadku lokat i inwestycji w akcje. Ustawodawca udostępnia jednak narzędzia służące do obniżenia opodatkowania.

Kluczowym czynnikiem decydującym o oprocentowaniu obligacji jest poziom bezpieczeństwa inwestycji. Ponieważ za spłatę obligacji odpowiadają – całym swoim majątkiem – ich emitenci, ocena bezpieczeństwa inwestycji sprowadza się do oceny wiarygodności kredytowej emitentów lub ich poręczycieli.